Duitsland
Alfred Staff
|
Staff & Schwarz GmbH Leuchtwerk Lemgo
Alfred Staff
Geboren in 1908 te Brandenburg / Havel Duitsland Na het verlaten van de school, voltooit hij een leertijd als slotenmaker. 1934 Hij treedt in dienst bij het schroefbouwbedrijf Schwarz, waar hij zijn toekomstige zakenpartner Otto Schwarz ontmoet. 1945 Tot het einde van de oorlog leidt hij de Schwarz-fabriek in Eulenburg. Na de overwinning van de geallieerden verlaat hij samen met Otto Schwarz de bezettingszone van de Sovjet-Unie en richt hij in 1945 in Lemgo een driekoppig bedrijf op, Staff und Schwartz, dat consumptiegoederen van hout en metaal, vulkaniseer- en reparatiewerkzaamheden en de bestrijding van aardappelkevers aanbiedt. De stad Westfalen-Lippe werd als vestigingsplaats gekozen omdat daar fineerfabrikanten gevestigd waren, die vroeger toeleveranciers waren voor de productie van propellers. De streek van Lemgo was tevens ook gekend om haar verlichtingsproductie. 1946 Productie van de eerste smeedijzeren lampen; vervolgens worden grote orders geplaatst, voornamelijk door de staatsbaden in de regio, die een reconstructie ondergaan. 1951 Overlijden van Otto Schwarz. Alfred Staff neemt alle aandelen van de onderneming over. Strategische heroriëntatie van projectverlichting naar serieproductie van designgerichte innovatieve verlichtingsprogramma's. 1957 Het bedrijf is een van de eerste winnaars van de nieuwe tentoonstellingsreeks "Gute Industrieform" (nu iF Design) op de Hannover Messe; in de volgende drie decennia zal het aantal onderscheidingen van Duitslands belangrijkste designinstituut oplopen tot meer dan 200. Ingebruikname van de nieuwe Grevenmarsch productievestiging in Lemgo. Voor Alfred Staff was het niet de functioneel-technische, maar eerder de esthetische dimensies van licht die hem sinds de oprichting van zijn verlichtingsbedrijf bezighielden. De verbinding tussen vorm, lichteffect en perceptie kenmerkte Alfred Staff's denken en al snel ook het productassortiment van zijn toonaangevende designmerk. 1958 Start van de ontwikkeling van de buitenlandse verkooporganisatie met de oprichting van de Franse dochteronderneming. 1966 Medewerkers presenteren de eerste Variolux elektronische lichtregelaar op de Hannover Messe. 1967 Marktintroductie van de eerste VDE-conforme lite-Trac geleiderail door Staff. 1983 Ter gelegenheid van zijn 75e verjaardag organiseert Alfred Staff de internationale wedstrijd "Light and Design" voor jong talent. 1987 Oprichting van de Staff Foundation door Alfred Staff en zijn geadopteerde zoon Werner Staff Starke (1922-1995). De beslissing om zijn levenswerk in 1987 in een stichting onder te brengen en deze tot doel te stellen om de kunst en het natuurbehoud in de regio te bevorderen, kwam voort uit het ware engagement en zijn overtuiging als ondernemer. 1989 Alfred Staff overlijdt; Werner Staff Starke wordt de nieuwe meerderheidsaandeelhouder van het bedrijf. De Staff Foundation heeft 25 procent in handen. Begin 1993 neemt de Zumtobel Groep 51 procent van alle aandelen over en in 1994 wordt het belang verhoogd tot 100 procent. De verlichtingsactiviteiten worden samengevoegd onder het nieuwe merk Zumtobel Staff. Er werd afgesproken dat de merknaam 'Staff' minstens 10 jaar lang zichtbaar moest blijven naast de merknaam Zumtobel. Tot 2006 bleef het merk 'Staff' bestaan. Nadien werd het Zumtobel-Staff. Vandaag is de fabriek in Lemgo, Zumtobel haar 2de grootste vestiging en telt 500 medewerkers in de productie en 200 in de sales afdeling. |
Rolf Krüger, geboren in Hamburg 1939. Hij groeide op in Husum en studeerde aanvankelijk toegepaste kunst aan de Heinrich-Zernack-Schule in Berlijn tot 1960. Dit werd gevolgd door studies in productontwerp, schilderen, fotografie en commerciële kunst aan de Berlijnse Master School voor Kunst en Ambacht, die later werd omgedoopt tot de Staatliche Werkkunstschule, waar hij in 1964 een diploma in design behaalde.
Vanaf 1964 ontwierp hij producten van metaal, glas en beton en vanaf 1983 werkte hij als freelancer. Zijn werk concentreerde zich op verlichtingsontwerpen voor Staff & Schwarz, de Wiesenthalhütte in Schwäbisch Gmünd, Heinz Neuhaus, BPS en Goebel en het ontwerp van consumentengoederen voor Frieling. Voor Schott-Zwiesel-Glaswerke (Studio Christinenhütte) gaf hij meerdere jaren ontwerpadvies en productontwerp, en vertegenwoordigde hij Schott-Glaswerke ook op de internationale tentoonstelling van de Vereniging van Duitse Industrieel Ontwerpers (VDID) "Designed in Germany" in 1990/91 met zijn bekroonde tiendelige glasserie "Geometria", die nu in het Landesmuseum Schleswig-Holstein staat. Zijn wandlamp "Cross Oyster" (ook bekend als "Kreuzauster"), ontworpen voor Staff in 1968, die werd geïnstalleerd in het paleis van koningin Margrethe van Denemarken en op de Mercedes-Benz beursstand op het Autosalon van Genève in 1970, Dit ontwerp won verschillende prijzen waaronder een IF Design Award. Andere ontwerpen waren banken gemaakt van regenpijpen voor het project "Husum kunstumschlungen" van de Ede Sörensen Foundation. De banken, die de eerste prijs wonnen op de Arnsberg Kunstzomer 2008, sieren nu de Noord-Friese Noordzeedijk. Krüger ontving meer dan 30 prijzen en onderscheidingen voor zijn werk, waaronder verschillende iF Design Awards. Zijn werken zijn vertegenwoordigd in vier Duitse musea. Hij was medeoprichter van het Arnsberg Design Forum, dat in 2005 door de stad Arnsberg publiek werd gepresenteerd. Krüger woont in Arnsberg en Husum. |
Motoko Ishii, geboren 15 oktober 1938, is een Japanse verlichtingsontwerpster.
Een jeugdige interesse in mechanische dingen en een verlangen om industrieel ontwerper te worden, brachten haar ertoe om design te studeren aan de Nationale Universiteit voor Schone Kunsten en Muziek in Tokyo Van 1965 tot 1967 werkte ze bij verlichtingsontwerpbureaus in Finland en Duitsland waaronder ook Staff Leuchten. Toen ze in 1968 terugkeerde naar Japan, richtte ze het Ishii Motoko Design Office op. Voor haar is "licht leven" en ze heeft haar leven gewijd aan het vervullen van het verlangen om "de schoonheid van licht aan zoveel mogelijk mensen te laten zien". Als pionier op haar gebied heeft ze de grenzen verlegd van verlichtingsontwerp in stedelijke, architecturale, referentie- en omgevingsverlichting. Beroemd om haar kunstenaarschap en haar prestaties die verder gaan dan haar verlichtingsprojecten. Ze slaagde erin door te breken in de door mannen gedomineerde architectuurgemeenschap in Japan, die destijds geen vrouwen in de industrie verwelkomde. Ze brak niet alleen door, maar werd ook een dominante autoriteit in de architecturale verlichtingsontwerpindustrie. Een van haar grote projecten was het ontwerp voor de verlichting op Expo '75 in Okinawa. De stijging van de energiekosten als gevolg van de energiecrisis bleek echter een probleem. Vanaf de jaren 1980 maakte ze de ontwerpen voor een aantal grote projecten. Drie grote evenementen waarvoor ze verantwoordelijk was voor de verlichting waren Expo '85 in Tsukuba, het light-up festival van Yokohama en Japan Flora 2000. Ze ontwierp verlichting voor de steden Osaka, Hakodate, Himeji en Kurashiki en voor het gasshō-zukuri dorp in Shirakawa. Haar herontwerp in 1989 van de verlichting voor de Tokyo Tower trok internationale aandacht. Ze won de Illuminating Engineering Society of North America Prize voor het Light Fantasy Electricity Pavilion op de International Garden and Greenery Exposition (Osaka, 1990) en opnieuw voor de Rainbow Bridge (1994). Andere grote projecten zijn onder andere de kastelen van Osaka en Himeji, de Akashi Straits en de Yokohama Bay Bridges, het Heisei-gebouw in het Nationaal Museum van Tokio, het Gifu World Fresh Water Aquarium, het stationsgebouw van het station van Tokio, de Roppongi Hills Mori Tower en Ebisu Garden Place. https://www.motoko-ishii.co.jp/ |
1945 Geboren in Saitama niet zo ver van Tokyo, Japan.
1968 Afgestudeerd aan het Musashino Junior College, afdeling handvaardigheid en industrieel ontwerp. 1977-85 Directeur van LD Yamagiwa Laboratorium 1987 Oprichting van Halo Design Laboratory Co. 1972 Uitgenodigd om deel te nemen aan de 5e Tokyo Lighting Design Competition 1973 Tentoonstelling op Design Forum '73 1973 "Lighting Environment Exhibition", tentoonstelling voor twee personen met Takamichi Ito (Seibu, ZON) 1980 Tentoongesteld op Japan Style Exhibition, Victoria and Albert Museum, UK 1992 Deelname aan Tokyo Design Marathon, "Light Instruments Exhibition" (Tokyo Designers Space) 2000 Kazuo Motozawa: The World of Lighting, Elements of Lighting Exhibition (De wereld van thermisch nevellicht), Living Design Centre, Tokio. 2005 Werk gepubliceerd in Nippon Product, Bijutsu Shuppansha De serie ' Saturno' lampen die Kazuo Motozawa oorspronkelijk had ontworpen voor LD Yamagiwa werden in Europa verkocht door Staff & Schwarz Leuchten. Twee van deze modellen leverden in 1971 IF awards op. Een soortgelijke hanglamp door Kazuo Motozawa heet Aureola. Dit armatuur is dikker en korter. De Areola tafellampen zijn rond 2010 een tijdje opnieuw uitgebracht onder de merknaam van Yamagiwa. |
Aureola lamp Kazuo Motozawa voor Yamagiwa 2010
|
Masayuki Kurokawa werd in 1937 geboren in Nagoya, Japan.
Nadat hij was afgestudeerd aan het Nagoya Institute of Technology en zijn doctoraat had behaald aan de Waseda University, richtte hij in 1967 Masayuki Kurokawa Architect & Associates op. In 2001 creëerde hij de website Designtope om meer jonge mensen aan te moedigen om te gaan ontwerpen. Zijn werk omvat verschillende gebieden van architectuur, interieur, meubels en producten. Hij won veel internationale prijzen zoals Design of the Day, de Duitse IF Award en Good Design Golden Award. Zijn werken zijn opgenomen in permanente collecties van kunstinstellingen zoals het Museum of Modern Art, New York, Metropolitan Museum of Art, New York en het Denver Art Museum. Masayuki Kurokawa ontwierp voor Yamagiwa Electric Co. en Staff verkocht meerdere modellen van Yamagiwa Electric Co in West Europa waaronder ook verlichting van Motoko Ishii en Kazuo Motozawa. Masayuki Kurokawa, die bekend staat als de "Godfather of Japanese Design", is een bekend industrieel ontwerper geworden door een andere weg te vinden in de wereld van de architectuur. Door met succes oosterse en westerse esthetische concepten te combineren, heeft hij zijn iconische elegante stijl gecreëerd. |