Aanvankelijk was Rotaflex gepatenteerd in 1946 te Denemarken door de Deense burgerlijke ingenieurs Bent Højberg Pedersen en Bent Panker. De twee ingenieurs stonden in de jaren 1950 aan het hoofd van een Deens Rotaflex-bedrijf en het lijkt erop dat ze het gebruiksrecht van de licentie verkochten.

Rotaflex™ is de naam van een gepatenteerde methode om celluloseacetaat, in de vorm van een holle buisdraad, te spinnen tot een lampenkap. Celluloseacetaat is een kunststof, meer bepaald een ester van cellulose en azijnzuur. De techniek werd ergens tussen 1954 en 1957 ook in Frankrijk gebruikt door het trio jonge Franse ontwerpers, Pierre Guariche, Joseph-André Motte, Michel Mortier, die samenwerkten onder het kortstondige samenwerkingsverband Atelier de Recherches Plastiques. A.R.P. Zij ontwierpen in opdracht van de Franse gebroeders Disderot (Pierre en Jean)  verschillende mooie lampen in dit nieuwe moderne materiaal. Het merk Disderot produceerden en verkocht deze lampen. Pierre Disderot verkocht zijn ateliers in 1984 en wijdde zich achteraf aan lesgeven en vakbondsactiviteiten. Hij stierf in 1991.

Het materiaal en de productietechniek Rotaflex™ werd gebruikt door een aantal lampenfabrikanten in de Europa en de VS. Hoewel de meeste bedrijven hun eigen ontwerpers in dienst hadden, zijn er toch bepaalde overeenkomsten waar te nemen. De aantrekkingskracht van het nieuwe materiaal is echter onmiskenbaar. De cellulose kunststof verspreidt een bijzonder zacht licht. De stevige armaturen lijken van een afstand op geblazen glas en stralen toch een bepaalde kwaliteit uit die alleen verklaard kan worden door het materiaal van dichterbij te bekijken.

Het thermoplastische bioplastic holle draad wordt met de hand op een draainde mal gesponnen terwijl er een acetonmengsel overheen wordt geborsteld. Dit zorgt voor de samen hechtig van het materiaal. Celluloseacetaat is een vroege vorm van acrylaat (plexiglas) met verschillende handelsnamen, bekend als Rhodoid in Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, Tenite in de VS en Cellon in Duitsland. Celluloseacetaat is lichter dan glas, minder breekbaar dan papier en het maakt een grote verscheidenheid aan vormen in veel kleuren mogelijk tegen een redelijke prijs en het geeft bovendien een prachtig licht.

Rotaflex™

GB / UK

Bernard Stern
1920 - 2002

John en Sylvia Reid
1925 - 1992 - 2022

Rotaflex Great Britain Ltd.

Opgericht door Bernard Stern in 1953 Londen.

Bernard Stern is geboren in Brussel, België, zijn moeder was Engels, zijn vader een rijke Pools-Joodse goudhandelaar die moeilijke tijden doormaakte en Bernard ervan overtuigde om armoede te vermijden door het ontwikkelen van een ondernemersgeest. Hij volgde zijn opleiding aan de Académie Royale des Beaux-Arts in Brussel van 1935 tot 1937, daarna aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen van 1937 tot 1939. In 1940 verhuisde hij naar Engeland, waar hij in 1942 korte tijd studeerde aan de St Martin's School of Art. Hij behaalde zijn diploma als kunstenaar in olieverf en gemengde techniek. Enkele van zijn werken hangen in de kunstgalerij 'Otter Gallery' van de universiteit van Chichester.

In de loop der jaren verdiende Stern een centje bij met activiteiten als het beschilderen van gespen en broches, het decoreren van lampenkappen, sjouwer in de Londense groentemarkt van Covent Garden, en als tekenaar voor de Daily Herald terwijl hij in de oorlogsambulance diende.

Het begon voor Bernard in een gehuurde stal nabij Londen waar hij lampenkappen spinde van celluloseacetaat. Vier jaar later won zijn bedrijf de eerste Design Centre Award voor verlichting. Zijn vastberadenheid en neus voor zaken doen leidde zijn zaak tot een groot succes. Rotaflex GB Ltd. groeide op 16 jaar tijd van een low budget éénmanszaak uit tot een miljoenenonderneming met een machtspositie op de binnenlandse verlichtingsmarkt.

De focus op innovatie en design was sterk. Rotaflex GB Ltd had een eigen designteam van 24 vaste ontwerpers en deed hiernaast nog veel beroep op externe design consultants. Luciano Zucchi was zijn designmanager en John Howard development manager.

Eén van de succesfactoren van Rotaflex GB Ltd. was de samenwerking met het architecten- en designerkoppel John en Sylvia Reid. Zij waren twee van de bekendste ontwerpers van de verlichtingsfabrikant Rotaflex. Zij ontwierpen vele lampen voor het bedrijf.

In 1959 begon hij zich te richten op een nieuw gebied - verlichting voor commerciële gebouwen.

Gezien de Engelse recessieperiode van 1965 werd de nood aan meer afzetmarkt hoger. Bernard Stern creëerde grootse plannen om uit te breiden naar het vaste land van Europa, Noord-Amerika, Canada en zelfs Australië. Het volledige productassortiment moest elektrisch technisch aangepast worden aan de verschillende eisen en normen van deze nieuwe afzetmarkten en het gehele productie- en distributieproces werd ook herzien. Deze dure en risico houdende plannen zorgde voor veel argwaan bij hun investeerders waardoor het zakencijfer voor 1966 in het rood ging. Sceptici begonnen te zeggen dat Rotaflex op sterven lag. Maar in 1967 begon de heroverwegingen vruchten af te werpen, met exponentiële winsten de jaren nadien.
De lampen van Rotaflex GB Ltd. werden in Noord-Amerika verkocht door Lightolier, Hiefetz en Verplex.
In Duitsland werden ze verkocht door Sompex.
In België en Nederland verkocht Massive Rotaflex lampen. Hiernaast had Rotaflex GB Ltd. ook een eigen verkoopfiliaal in Brussel.

In 1969 won het bedrijf de Design Management Award.

Zo bouwde Rotaflex GB Ltd. hetzelfde jaar een nieuwe fabriek rond Brussel, voornamelijk voor assemblage. Brussel was een gunstige locatie voor de nieuwe strategie van het bedrijf.
In 1970 kwam er een nieuwe fabriek in Engeland van maar liefst 100.000m2

Rotaflex GB Ltd bestaat niet meer.