DUITSLAND
Dr. Walter Heinrich Fuchs 1904 - 1977
|
GLASHÜTTE LIMBURG GmbH.
Augustus 1945, drie maanden na het einde van de Tweede Wereldoorlog, diende de ontheemde Boheemse jonge ingenieur uit Letland, Riga, Dr. Walter Heinrich Fuchs samen met directeur Lange hun eerste plannen voor het opzetten van een glasfabriek in bij de Amerikaanse militaire autoriteiten in Limburg an der Lahn . De goedkeuring voor de bouw van de fabriek Glashüttenwerke Limburg GmbH werd snel gegeven omdat het land dringend alle soorten glas nodig had net na een verwoestende oorlog. Het resultaat was dat de grond voor Glashüttenwerke Limburg al op 28 september 1945 werd blootgelegd. De deelstaat Hessen helpt met gunstige leningen en verwerft aandelen in het bedrijf.
Door het gebrek aan energie en de moeilijke verkrijgbaarheid van materialen in de direct naoorlogse periode verliep de bouw van de fabriek langzaam. Op 12 mei 1947 hield de glasfabriek echter eindelijk haar eerste topping-out ceremonie (inhuldiging) en nauwelijks 2 maanden later, begin juni 1947 wordt het eerste glas gesmolten en geblazen in de nieuw gebouwde smelterij op de voormalige gemeentelijke vuilnisbelt. De glasfabriek in Limburg had tijdens de eerste jaren een personeelsbestand van ongeveer 50 werklieden, vooral verdreven glasmakers uit Oost Duitsland. Veel van de eerste werknemers kwamen uit Fürstenberg aan de Oder, uit Silezië en ook gedeeltelijk uit het Sudetenland. Ze produceerden voornamelijk lampenglas, lampvoeten voor vloer- en tafellampen, afdekglazen voor plafond- en bedlampen, lampenkommen voor hanglampen, lampenbollen en globes met draden, meestal in wit opaal glas.Veel van deze artikelen zijn mondgeblazen, handgeblazen en handgesneden, of versierd met artistieke versieringen. De export ontwikkelde zich snel en de binnenlandse verkoop maakte ook grote sprongen. Nadat de oprichters om leeftijdsredenen met pensioen gingen, veranderde de glasfabriek meerdere keren van eigenaren, maar het waren altijd reeds bekende lampenfabrikanten. Na de munthervorming werd er geleidelijk aan overgeschakeld op de productie van verlichtingsglas. Rond 1960 had het bedrijf soms meer dan 900 mensen in dienst. In de jaren 50 en 60 ontvangt het bedrijf talrijke designprijzen voor zijn producten. Heinrich was betrokken bij de oprichting van de glasschool in Hadamar, tevens zat hij in het bestuur van de Vereniging voor de Glasindustrie, was hij voorzitter van de Federale Specialisatiecommissie voor Verlichtingsglas en van de staatsorganisatie "Heimatvertriebene Wirtschaft in Hessen". In 1962 trok de deelstaat Hessen zich terug uit het bedrijf. De nieuwe aandeelhouder werd Gantenbrink-Leuchten oHG in Menden (het huidige BEGA) |
Heinrich Gantenbrink
|
BEGA Gantenbrink-Leuchten GmbH.
Heinrich Gantenbrink werd in 1921 geboren in Menden/Duitsland.
Na zijn leertijd als staalgraveur en goudsmid vervolgde hij zijn artistieke opleiding door te studeren aan de Academie voor Schone Kunsten in Berlijn en - onderbroken door de oorlog - studeerde hij in 1946 af als meester-goudsmid. Zijn succesvolle carrière begon direct na het einde van de oorlog, aanvankelijk in een kleine goudsmederij, waaruit in 1946 het bedrijf BEGA Gantenbrink-Leuchten KG ontstond dat hij samen met zijn broer Bruno Gantenbrink 'senior' oprichtte. Vanuit een bescheiden begin ontwikkelde zich één van de belangrijkste internationale bedrijven in de verlichtingsindustrie met een aantal dochterondernemingen en zusterbedrijven waaronder Glashütte Limburg GmbH. , die samen werk bieden aan ongeveer 1300 mensen. Heinrich Gantenbrink was een middelgrote ondernemer die creativiteit, gedrevenheid, moed en vooruitziendheid, maar ook realiteitszin en sociale verantwoordelijkheid tegenover zijn werknemers op zo'n manier wist te combineren dat zijn ondernemerssucces ongeëvenaard was. 1952 BEGA Gantenbrink-Leuchten KG won de "Medaille d´Or" op de internationale beurs in Luxemburg. 1962 BEGA Gantenbrink-Leuchten KG kocht de meerderheid van Glashütte Limburgs aandelen en beheerde van dan af aan dit bedrijf en het sterk merk dat nog steeds commercieel bestaat in het portfolio van BEGA Gantenbrink-Leuchten KG. 1972 Heiner Gantenbrink, zoon van Heinrich sloot zich aan bij de onderneming. Heiner werd geboren in 1945 in Menden/Duitsland. Hij studeerde architectuur aan de Technische Universiteit van München. Hij is nu General Partner en CEO van de bedrijven BEGA en GLASHÜTTE LIMBURG. Hij is voornamelijk verantwoordelijk voor de distributie, marketing, reclame, productontwikkeling en productontwerp. 1976 Bruno Gantenbrink, zoon van Bruno Gantenbrink 'senior' sloot zich aan bij de onderneming. Bruno 'junior' werd geboren in 1949 In 1973 nam BEGA de Belgische en Failliete glasfabriek De Rupel in Boom over, gekend van het Booms glaswerk. Deze vestiging in België verhuisde van Boom naar Puurs en bestaat nu verder onder de naam Boom buitenverlichting NV en is dus vandaag operationeel onder de overkoepelende firma BEGA LIMBURG BOOM. Glashütte Limburg is uitgegroeid tot één van de belangrijkste fabrikanten van lampenglas in Europa en is gekend voor haar hoogwaardige en innovatieve verlichtingsarmaturen. De armaturen van Glashütte Limburg worden vaak geprezen vanwege hun vakmanschap, kwaliteit en esthetiek. Ze worden vaak gebruikt in zowel residentiële als commerciële ruimtes vanwege hun tijdloze ontwerpen en duurzaamheid. Het bedrijf heeft een breed scala aan armaturen, waaronder hanglampen, wandlampen, plafondlampen en tafellampen, die allemaal met de hand worden vervaardigd met behulp van traditionele glasblaastechnieken. Hun producten worden wereldwijd gewaardeerd door ontwerpers, architecten en liefhebbers van designverlichting en is één van de meest succesvolle iF award winnaars: Het succesverhaal telde maar liefst 160 bekroonde inzendingen in 44 competities Eerste award in 1964, haar laatste award in 2011. 2010 De verlichtingsfabrikant Glashütte Limburg wint vier prijzen van het "International Forum voor Design (IF design awards)". De wedstrijd is een van de meest begeerde en oudste designprijzen ter wereld. Van de toegekende prijzen is de "iF gold award" voor uitstekend product design, die Heiner Johannes Gantenbrink (zoon van Heiner) en Heinz-Dieter Strotmann ontvingen voor de armaturenserie 8663 de kroon op het werk van de glasfabriek. |
Hellin Helena Turpeinen Tynell, geboren in Äänekoski (Finland) Glasontwerper Kunstnijverheidsschool
was een Finse glaskunstenares en ontwerpster. Tynell wordt gezien als een pionier van modern Fins glas. Ze was de echtgenoot van eveneens zeer gekende Finse ontwerper Paavo Tynell. Studeerde aan de Hogeschool voor Kunstnijverheid in Helsinki waarvan ze in 1943 afstudeerde als modelontwerper. Na haar opleiding werkte ze tot 1946 bij Arabia en startte ze gelijktijdig als tekenaar bij verlichtingsfabrikant Oy Taito Ab waar ze haar latere echtgenoot Paavo Tynell leerde kennen. Via haar echtgenoot werd haar interesse in glas versterkt. In 1946 begon ze haar carrière bij glasproducent Riihimäki waar ze tot 1976 werkzaam was. Naast haar werk voor Riihimäki maakte ze als freelancer ook ontwerpen voor Littala, Nuutajärvi, Flygsfors glasbruk, de Duitse fabrikanten Bega Leuchten en Glashütte Limburg alsmede voor de Amerikaanse producent Fostoria Glass. In 1946 werd haar werk voor het eerst tentoongesteld tijdens een expositie van Noordse kunst en ambachten in Stockholm. Vanaf het begin van de jaren '50 begon Tynell zich steeds meer te richten op gebruiksglas, maar bleef kunstglas ontwerpen. In 1961 maakte Tynell een studiereis naar Italië en raakte geïnspireerd door kunst uit de renaissance. Haar werken kregen steeds meer een architectonische uitstraling. Deze stijlinvloed is te zien in de ontwerpen Castello en Rialto. Eén van haar bekendste werken voor Riihimäki is de Aurinkopullo-fles die geproduceerd werd tussen 1964 en 1974. In 2018 werden er naar aanleiding van de tentoonstelling Helena Tynell: From love to glass and light in het Fins glasmuseum 300 stuks van de fles geproduceerd. Voor de flessen werd de kleur Reichenbach 039 (lichtblauw) gebruikt, de favoriete kleur van Tynell. Ten ere van haar twintigjarig jubileum in 1966 hield Tynell een expositie in de kunstsalon Strindberg in Helsinki. Deze expositie was de eerste Finse glaskunsttentoonstelling die in een kunstgalerie gehouden werd. Begin jaren '60 stopte Riihimäki met het produceren van verlichtingsglas en in 1976 met de productie van kunstglas wat het einde betekende van Tynells carrière bij Riihimäki. Tot de jaren '90 bleef Tynell werkzaam als glaskunstenaar en hield zich onder meer bezig met het ontwerpen van lampen voor Glasshütte Limburg. In 1993 werd Tynell onderscheiden met de Tuusula's 350e jubileumfondsprijs. Haar werken zijn onderdeel van de vaste collecties van het Fins Glasmuseum in Riihimäki, het Designmuseum in Helsinki, het Nationalmuseum in Stockholm en het Corning Museum of Glass in Corning, New York. |