Italië
Fratelli Guzzini:

Recanati, regio Marche Italië.

1911 Enrico Guzzini keerde terug van een reis naar Argentinië waar hij geïnspireerd werd door de ambacht van het vervaardigen van kleine accessoires uit ivoor van runderen. Zo startte hij in Italië zijn eigen kleinschalige productie van voorwerpen uit runderhoorns, waaronder kleine asbakjes, kammen, bestek voor salades, doosjes, etc... In 1925 kende deze productie dankzij de hulp van zijn twee broers Pierino en Mariano Guzzini een ware industriële revolutie en groeide deze activiteit al snel uit tot een productiebedrijfje. Zo werd er in 1934 Fratelli Guzzini officieel opgericht.

In 1938 introduceerden ze hun nieuwe innovaties in Methacrylaat, beter gekend als 'Acryl' plexiglas. Zo begint het bedrijf ook potten, slakommen, kaasstolpen en kopjes te produceren in dit nieuwe materiaal. Zo maakte het Italiaans bedrijf de eerste 'Merchandising' plastieken borden voor Walt Disney.

Door de jaren heen is Fratelli Guzzini geëvolueerd tot een waar familiebedrijf waar ondertussen ook de zonen van Mariano (zes) en Pierino (twee) kwamen werken.

Harvey Creazioni:
Op 30 juni 1958 richtte de vijf zonen van Mariano Guzzini, met name; Raimondo, Giovanni, Virgilio, Giuseppe en Giannunzio Guzzini, het bedrijfje Harvey Creazioni op. De naam was geïnspireerd op Harvey, een film uit 1950, waarin een reuzenkonijn met de naam Harvey, de denkbeeldige vriend is van James Stewart. Harvey Creazioni produceerde artistieke voorwerpen in geëmailleerd koper.
Het bedrijfje zou de oorsprong gaan vormen van het toekomstige iGuzzini Illuminazione.

Onmiddellijk na zijn middelbare school in 1961 trad ook jongste broer Adolfo Guzzini in dienst bij het familiebedrijf Fratelli Guzzini.

Harvey Creazioni Snc di Guzzini R&G:

Naast de artistieke voorwerpen werd er bij Harvey Creazioni al snel gekozen om de productie van verlichtingsarmaturen toe te voegen aan de activiteiten van het bedrijf. Het gebruik van voornamelijk plastic technologie maakte van hen al snel een unieke speler op de markt van verlichting. kunststof was toen nog een minder gekende materiaalsoort vooral in de productie van lampen. Zo werd in 1963 Harvey Creazioni Snc di Guzzini R&G opgericht.

In 1963 nam Adolfo samen met zijn broer Giannunzio de leiding over van Harvey Creazioni. Met het bewustzijn van hoe waardevol design kan zijn werd er al gauw samengewerkt met enkele belangrijke ontwerpers zoals Luigi Massoni, Giò Ponti, Rodolfo Bonetto en Bruno Gecchelin. Met deze samenwerkingen droeg het bedrijf bij aan de verspreiding van de designcultuur in Italië en de rest van de wereld.

In 1964 ontwierp Giancarlo Capici de eerste catalogus.

In 1967 ging vader Mariano met pensioen en trad één van zijn zonen Giuseppe Guzzini in de raad van bestuur van Fratelli Guzzini waarvan hij sindsdien directeur is, samen met zijn oom Silvio en neef Cherubino (Pierino's zoon).

Harvey Guzzini DH / iGuzzini Illuminazione:

Afbeelding
In 1967-68 exposeerden de Guzzini's de Medio lamp van Gio Ponti op de Domus tentoonstelling: Formes Italiennes in de Galeries Lafayette in Parijs onder de naam Harvey Guzzini DH (Design House) Kort daarna openden ze een winkel in Milaan, onder de naam Harvey Guzzini-DH (zie afgebeeld logo), en daarmee traden ze terecht toe tot de rangen van de meest prestigieuze designhuizen in Italië.
In 1974 veranderde het bedrijf opnieuw van naam, deze keer in iGuzzini, waaraan in 1981 'Illuminazione' werd toegevoegd.
Rond 1976 stopte Harvey Guzzini met de productie van verkoperde objecten om zich nadien 100% te concentreren op de creatie van verlichting waarvan een groot deel geproduceerd in polymethylmethacrylaat (acryl). Harvey Guzzini werkte samen met de ex-Joegoslavische (Slovenië) meubelfabrikant Meblo (1950) voor de productie van een hele reeks lampen. Luigi Massoni werd ingeschakeld om het algemene imago van Harvey op te bouwen en het imago van de producten en verpakkingen te coördineren.

De familie werd echter in 1978 getroffen door het plotse overlijden van één van de zes broers. Raimondo kwam om in een auto ongeluk. Giuseppe nam toen de commerciële leiding van Fratelli Guzzini voor zich.

In 2015 verwierf Giovanni Tamburi's participatiemaatschappij TIP 14,3% van het bedrijf. Het jaar daarop, als onderdeel van een reorganisatie waarbij alle zes takken van de familie Guzzini betrokken waren, verwierf Tamburi, samen met CEO Andrea Sasso, 47,8% van Fimag, tot dan toe eigendom van de erfgenamen van Mariano Guzzini, waartoe de bedrijven Fratelli Guzzini Spa en iGuzzini Illuminazione Spa behoorden. In december 2017 verwierf iGuzzini 70% van het Canadese bedrijf Sistemalux, distributeur van iGuzzini producten in Noord-Amerika.

In 2019 neemt de Zweedse groep Fagerhult iGuzzini over voor 385 miljoen euro en verkrijgt daarmee een versterking in de professionele verlichtingsmarkt.

Vanaf augustus 2021 verlaten de laatste leden van de stichtende familie (Adolfo Guzzini, president emeritus, en zijn zoon Massimiliano, vice-president en hoofd marketing) het bedrijf. Een maand later kondigt het bedrijf het ontslag aan van 103 werknemers (82 bedienden en 21 arbeiders) op een totaal van 736 werknemers. De ontslagen vielen op de hoofdsite in Recanati in de regio Marche.

Sinds 1959 richt iGuzzini zich op research & development en de productie van verlichtingssystemen voor binnen en buiten en dit in samenwerking met de beste architecten, verlichtingsontwerpers, designers en onderzoekscentra van over de hele wereld. Het bedrijf is gevestigd in Recanati en is actief in meer dan 20 landen verspreid over 5 continenten.

Tussen 1963 en 1974 zag dit familie imperium haar omzet stijgen van 18 miljoen lire naar meer dan 2,1 miljard lire en veroverde het belangrijke en aanzienlijke aandelen op zowel de Italiaanse als de internationale markt.

De zonen van Pierino Guzzini richtten op hun beurt in 1966 Acrilux op (componenten voor industriële en straatverlichting), terwijl de erfgenamen van de gebroeders Guzzini in 1968 Rede oprichtten (verlichtingsobjectieven van hoge kwaliteit).

Na zijn terugkeer uit Pomezia richtte Virgilio Guzzini in 1972 het dochterbedrijf Teuco op (bubbelbaden, douches) en negen jaar later het zusterbedrijf Telma (wastafels, duralast werkbladen) Deze ondernemende initiatieven van Virgilio Guzzini vormden het ontstaan van de Guzzini Groep.

Het bedrijf maakte doorheen haar bestaan belangrijke innovatieve keuzes, waaronder één fundamentele beslissing eind jaren 1970, om geleidelijk over te schakelen van de productie van 'Home Ligthing Products' naar 'Engineerd Lighting Systems'.

iGuzzini gebruikt licht om de relatie tussen mens en de omgeving te verbeteren door middel van intensieve innovatie, het gebruik van high-tech en hun jaren lange expertise. Hun hedendaags assortiment verlichtingsproducten worden geimplementeerd in verschillende domeinen waaronder; de culturele sector (vb. musea, monumenten, bouwwerken), in stedelijke omgevingen (vb. verlichten van openbare plaatsen) zowel ook in sectoren als retail, logistiek en industrie als in openbare infrastructuren (vb. ziekenhuizen),...

iGuzzini was bij de eersten verlichtingsfabrikanten om in Italië en ver daarbuiten de bewustwording te creëren dat licht een belangrijk rol speelt als meerwaarde aan architectuur.

Designers voor Guzzini

Onder de naam Harvey Guzzini, was het bedrijf één van de toonaangevende standaard-dragers van de ‘Made in Italy’ revolutie jaren '60 en '70, in feite belichaamde het bedrijf de hele cultuur van het Italiaanse design in die periode.

Luigi Massoni 1930 - 2013

Industrieel designer uit Milaan

Harvey Guzzini & Studio 6G onder leiding van Luigi Massoni 

Massoni was een invloedrijke Italiaanse ontwerper die bekend stond om zijn bijdragen aan de Italiaanse designwereld, met name op het gebied van industriële vormgeving en interieurontwerp.

Massoni studeerde af aan het Instituut voor Toegepaste Kunsten in Monza en begon zijn carrière in de jaren vijftig. Hij werkte samen met verschillende gerenommeerde ontwerpers en architecten, waaronder Gino Sarfatti en Achille Castiglioni.

Eén van de meest opvallende samenwerkingen van Massoni was met het verlichtingsbedrijf Artemide, waar hij diende als artistiek directeur van 1959 tot 1994. Tijdens zijn periode bij Artemide speelde hij een belangrijke rol in het bevorderen van innovatie en het ontwikkelen van baanbrekende verlichtingsontwerpen.

Massoni's werk omvatte ook productontwerp voor andere bekende Italiaanse merken, zoals Alessi, waar hij hielp bij het ontwikkelen van iconische keukengerei en huishoudelijke artikelen.

Als ontwerper werd Massoni geprezen om zijn vermogen om functionaliteit te combineren met esthetiek, waarbij hij vaak nieuwe materialen en productietechnieken verkende. Zijn invloed blijft voortleven in de ontwerpgemeenschap, en zijn bijdragen hebben een blijvende stempel gedrukt op de Italiaanse designgeschiedenis.

Luigi Massoni had tussen 1962 en 1976 ook de leiding over het designteam Studio 6G bij Harvey Guzzini.

Brumbury   1969

Quadrifoglio   1975

Clan   1968

Flash   1968

Bud Grande   1968

Incontro   1974

Lucerna vloerlamp  1966

Lucerna tafellamp  1966

Zurigo   1965

Jolly   1968

Burgos   1971

Duetto   1971

Toledo   1965

Cabras   1965

Faro   1974

Medusa   1964

Clear & Nube   1968

Concentrica   1968

Alvise   1967

Forma   1968

Moana   1967

Fiona   1968

Elpis   1968

Best / Jadran  1964

Cespuglio   Ennio Lucini   1969

Cobra   1972

Teulada  Carlo Emanuele Ponzio   1972

Shell   Luciano Buttura   1968

Play   Luciano Buttura   1968

 Jo-Jo   Heinz Brenker   1971

Lalea   Bruno Gecchelin   1972

Cirillo  Bruno Gecchelin & Laura Maria Mandelli   1973

Tam - Tam   Yoshiko Hasebe   1974

Libellula   Emilio Fabio Simion   1976  

Franco Bresciani  1948

Italiaanse industrieel ontwerper uit Milaan
Franco Bresciani studeerde aan de Polytechnische Hogeschool van Milaan en in 1973 studeerde hij af in architectuur aan de Domus Academie van Milaan. Na gewerkt te hebben voor Italiaanse designbedrijven zoals Brionvega en Zanotta, richtte hij in 1981 zijn eigen designstudio op. Sindsdien heeft hij als industrieel ontwerper met veel internationale merken gewerkt, waaronder Artemide, Flos, Yamaha, Sharp, Sanyo en Hitachi.

Bresciani staat bekend om zijn functionele, minimalistische benadering van ontwerpen, met een voorkeur voor eenvoudige, overzichtelijke vormen. Hij heeft vele prijzen gewonnen voor zijn ontwerpen, waaronder de Compasso d'Oro in 1987 en 1994 en de Red Dot Award in 2006 en 2010. Vandaag de dag wordt hij beschouwd als een van de meest invloedrijke ontwerpers van Italië.

Manta   1978

Kuala   1976

Bella di notte & Baobab   1974

Gringo   1968

Marconi   1968

Giuseppe Cormio  1947

Italiaanse industrieel ontwerper uit Malnate
Giuseppe Cormio studeerde aan de Polytechnische Hogeschool van Milaan, waar hij in 1969 afstudeerde in Architectuur. Tijdens zijn studies werkte Giuseppe Cormio op het kantoor van stedenbouwkunde in Ambrogio Brusa. Na het behalen van zijn diploma, begon hij zijn professionele carrière en legde zich toe op woningen, zowel nieuwbouw als de renovatie van bestaande woningen. Hij ontwierp interieurs voor zowel huishoudelijk gebruik als voor kantoren. Hij werd gevraagd door bekende merken Waaronder Plast in 1994 en 1997, om het creëren van standen en installaties op de Fiera di Milano. In 1985 publiceerde hij "The House Without Barriers", een studie gerealiseerd samen met andere medewerkers in Finland en Noorwegen over het thema handicap. In de jaren '70 ontwierp hij lampen en objecten voor belangrijke verlichtingsmerken waaronder iGuzzini. Zijn ontwerp 'Bugia' uit 1975, werd in 2018 opnieuw uitgegeven door Codiceicona.


Bugia   1975

Fabio Lenci  1935

Italiaanse industrieel ontwerper uit Rome
Fabio Lenci werd op 1 juli 1935 geboren in Rome, waar zijn vader een bouwbedrijf runde. Hij studeerde af in 1953 als industrieel technicus met enkele jaren stage in het bouwbedrijf van de familie. Hij vervulde zijn militaire dienst bij de Italiaanse luchtmacht als piloot. Nadien richtte hij zich op decoreren en productontwerp.

Lenci's carrière als ontwerper kreeg vorm in 1962 Al snel won hij de designprijs van Triëst 1965 voor een inventief keukenproject. In 1966 startte hij in Rome een winkel met hedendaagse meubels. Hij begon het gebruik van nieuwe kunststoffen en fabricagetechnieken te onderzoeken om zijn meubelontwerpen te produceren, waaronder zijn Chain fauteuil met hangende gestoffeerde rollen tussen glazen wanden.

Aan het eind van de jaren 60 en in de jaren 70 werkte Fabio Lenci veel samen met Bernini en het Italiaanse verlichtingsbedrijf Guzzini.

In 1975 richtte hij samen met Giovanna Talocci Studio Lenci Talocci op in Florence. Hij werkte een tijdje samen met Carlo Urbanati en Patrizia Lalle. Tot zijn klanten in Italië behoorden Bonacina, Poltrona Frau, Ellisse, G.B. Bernini, Ilform, Incom, Sleeping International System Italia en Tenco. Ook internationale bedrijven waaronder Artemide, Olivetti en Siemens, contacteerden hem voor projecten en samenwerkingen.
Hij ontwierp meubels, interieurs, textiel, verlichting en sanitair, waaronder de Aquarius bad-douche uit 1974, geproduceerd (vanaf 1975) door Teuco-Guzzini, sinds 1970 een nieuwe bedrijfstak van de Guzzini Groep. Fabio Lenci werd ook lid van ADI (Associazione per il Disegno Industriale).

In 2002 ontving Lenci de prestigieuze Compasso d'Oro award voor meer dan vijftig jaar carrière als vooruitstrevend designer. Zijn stukken staan in musea over de hele wereld, waaronder een Chain fauteuil in het Museum of Modern Art in New York City. Hij heeft in de loop van zijn carrière honderden producten gecreëerd en ontwerpt nog steeds vanuit zijn studio in Rome. Zijn werk wordt geroemd door critici en verzamelaars overal ter wereld.

Fabio Lenci wordt beschouwd als een van de belangrijkste Italiaanse ontwerpers van zijn generatie. Hij heeft een opmerkelijke bijdrage geleverd aan de designwereld door esthetiek te combineren met functionaliteit om designobjecten te creëren die zowel mooi als praktisch zijn.

Lampione   1971

Birghitta   1972

Focus   1972

Lucciola   1972

Diaframma   1974

Felice Ragazzo  1944

Italiaans meubeldesigner & professor uit Orsara-Bormida
Tussen 1955 en 1960 volgde professor Felice Ragazzo zijn eerste kunst- en ambachtsstudies aan de Staatsschool voor Kunst in Acqui Terme. In dezelfde periode deed hij zijn eerste ambachtelijke werkervaring op in het familiebedrijf.

In 1962 behaalde hij het diploma van 'Master of Art for Wood and Furniture' aan het State Art Institute van Bologna.
Daarna deed professor Felice Ragazzo professionele, culturele en technische ervaring op in verschillende toepassingsgebieden van het materiaal hout, constructies, restauraties van meubels en ontwerp. Tegen het midden van de jaren tachtig verdiepte hij zich in de technologische innovatie in de sector. Technisch tekenen en machinale bewerking met numerieke besturing waren hem gekend vanaf het bestaan ervan. Als professor en docent was lesgeven over zijn vakgebied op universiteitsniveau zijn hoofdactiviteit. Tevens heeft Felice Ragazzo meerdere publicaties over hout, geometrie en design op zijn naam staan.

Als jonge man ontwikkelde hij het 'Poliedra Project' voor Design House Guzzini, het eerste lampensysteem voor de Guzzini Group in 1970.

Poliedra Project   1970

Sergio Brazzoli & Ermanno Lampa

Twee bevriende Italiaanse ontwerpers

Alba & Albanella   1974

Sirio   1972

Orione   1972

Rodolfo Bonetto   1929 - 1991

Italiaanse industriëel ontwerper en autoliefhebber uit Milaan
Rodolfo Bonetto was een Milanese ontwerper geboren in 1929. Hij was één van de grootste Italiaanse exponenten op het gebied van industrieel ontwerp. Begaafd met een groot talent voor ontwerp gecombineerd met een verfijnde esthetische smaak, verliet hij zijn middelbare opleiding en een succesvolle carrière als jazzdrummer om zich te wijden aan het beroep van ontwerper.
Rodolfo Bonetto heeft als autodidact designer ook een essentiële bijdrage geleverd aan het onderwijs in Industrieel Ontwerp. Bovendien heeft hij zich tijdens zijn carrière ook toegeweid aan de promotie en de verspreiding van de Italiaanse designcultuur door les te geven aan de ISIA in Rome en aan de Hochschule für Gestaltung in Ulm.

Rodolfo's oom was tijdens het begin van de jaren vijftig de beroemde autocoureur 'Felice Bonetto' en tevens winnaar van de 'Targa Florio' van 1952.
Het was door zijn oom dat Rodolfo helemaal weg was van auto's.
Wat later bracht zijn passie voor het tekenen en autorijden hem ertoe zich te gaan concentreren op ontwerpwerk voor grote merken. Zijn debuut was met zijn eerste schetsen van auto's voor de Italiaanse carrosseriebouwers van de jaren vijftig waaronder; Viotti, Vignale, Boneschi en Pininfarina waarvoor hij een tijd lang adviseur was.

Deze projecten vormden voor Bonetto de springplank naar het uitbouwen van een in die jaren weinig bekend beroep, industireel ontwerper.
In 1958 stichtte hij zijn eigen designbureau 'Bonetto Design' en voerde projecten uit op verschillende gebieden van industriële productie: huishoudelijke apparaten, carrosserieën, sanitair, gereedschapswerktuigen, elektronica, muziekinstrumenten, televisies, koffers, hifi-systemen, meubels en ook verlichting.
Ook de samenwerkingen als die met Veglia Borletti en vervolgens Olivetti leidden ertoe dat Bonetto het beroep van industrieel ontwerper met groot succes kon verder zetten.

In 1979 won Bonetto de Compasso d'Oro voor het interieurontwerp van de 'Fiat 131 Supermirafiori'.
Rodolfo Bonetto was een genie in het techisch tekeken, een bijzonderheid die hem onderscheidde van de meeste andere Italiaanse ontwerpers uit die tijd, die traditioneel dichter bij de meubelwereld stonden.

Bonetto is de enige Italiaanse ontwerper die nooit architectonische projecten heeft uitgevoerd en uitsluitend geïnteresseerd is geweest in het ontwerpen van producten voor grootschalige productie. Hij beleefde een zeer productieve carrière waarin hij maar liefst 8 Compasso d'Oro-prijzen won, waarvan de laatste in 1991 dat vlak na zijn dood dat zelfde jaar, werd uitgereikt als eerbetoon aan zijn 30 jaar activiteit als designer. Sommige van zijn productontwerpen zijn momenteel te zien in het MOMA.
Bonetto bekleedde ook prestigieuze functies als die van president van ADI (Industrial Design Association) en van het ICSID (International Council of Societies of Industrial Design).

In 1984 begon Rodolfo Bonetto het 'vak' te leren aan zijn zoon Marco Bonetto, die zich in korte tijd als assistent bij hem aansloot.

Na het overlijden van Rodolfo Bonetto, nam zijn zoon de leiding over van het Bonetto Design Center. Met meer dan 60 jaar expertise in design blijft het Design Center ook vandaag de dag nog projecten in verschillende industriële sectoren coördineren en ontwikkelen.

Nitia   1972

Ala   1983

Ventaglio   1983

Giovanni 'Gio' Ponti   1891 - 1979

Italiaanse architect / schrijver / industrieel ontwerper uit Milaan
Ponti werd in 1891 in Milaan geboren als zoon van Enrico Ponti en Giovanna (Rigone). Zijn studies werden onderbroken door zijn militaire dienst tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij diende van 1916 tot 1918 als kapitein in het Pontonier Corps (Corps of Engineers) en werd bekroond met zowel de Bronzen Medaille van Militaire Dapperheid en het Italiaanse Militaire Kruis.

In 1921 studeerde hij af met een graad in architectuur aan de universiteit 'Politecnico di Milano'.

Tijdens zijn carrière, die zes decennia besloeg, bouwde Ponti meer dan honderd gebouwen in Italië en in de rest van de wereld. Hij ontwierp een aanzienlijk aantal decoratieve kunst- en designobjecten en meubels. Dankzij het tijdschrift Domus, dat hij in 1928 oprichtte en bijna zijn hele leven heeft geleid, en dankzij zijn actieve deelname aan tentoonstellingen zoals de Triënnale van Milaan, was hij ook een enthousiast pleitbezorger van een Italiaanse levenskunst en een belangrijke speler in de vernieuwing van het Italiaanse design na de Tweede Wereldoorlog.
Van 1936 tot 1961 gaf hij les aan de Polytechnische School van Milaan en leidde hij verschillende generaties ontwerpers op. Ponti droeg in 1954 ook bij aan de oprichting van een van de belangrijkste designprijzen: de Compasso d'Oro prijs.

Zijn bekendste werken zijn de Pirelli Tower, gebouwd van 1956 tot 1960 in Milaan in samenwerking met de ingenieur Pier Luigi Nervi, de Villa Planchart in Caracas en de Superleggera stoel, geproduceerd door Cassina in 1957.

Gio Ponti is één van de meest vooraanstaande Italiaanse ontwerpers en architecten uit de vorige eeuw. Gedurende opeenvolgende periodes voor, maar vooral na de Tweede Wereldoorlog heeft hij met zijn
veelzijdige en veelkleurige ontwerpen een stempel gezet op de architectuur en vormgeving in zijn land en daarbuiten. Hij heeft als architect een belangrijke rol gespeeld bij het bepalen van de stijl van
de Italiaanse wederopbouw.

Decennia lang heeft Gio Ponti gebouwen, meubels, interieurs, serviezen, textiel, theaterdecors en scheepsinterieurs ontworpen. Daarnaast was Ponti ook nog dichter, schilder, curator en polemist. Deze ongrijpbare rijkdom maakt zijn werk extra bijzonder. Het oeuvre van Ponti geeft een prachtig overzicht van de ontwikkeling van Italiaanse architectuur en design in de twintigste eeuw. Een aantal van zijn ontwerpen zijn ook nu nog in productie. Ponti werkte voor bekende
producenten als Cassina, La Pavoni, Alfa Romeo, American Standard, Artemide, Arteluce, Fontana Arte, Venini en natuurlijk ook voor Guzzini.

Polsino   1968

Medio   1970

Adolfo Guzzini   1941


Medeoprichter / zaakvoerder iGuzzini
Als jongste van de zeven kinderen van Mariano en Irene Guzzini (Raimondo, Giovanni, Marcella, Virgilio, Giuseppe en Giannunzio) trad hij in 1961 in dienst bij Fratelli Guzzini, direct na zijn middelbare school. In 1963 nam hij samen met zijn broer Giannunzio de leiding over van Harvey Creazioni.

Zijn ondernemersinstinct bracht hem ertoe zijn blik te richten op internationale markten om hun kenmerken en dynamiek te begrijpen. Nieuwsgierigheid, vindingrijkheid en een aangeboren marketinggerichtheid stelden hem in staat Harvey om te vormen tot iGuzzini illuminazione, een toonaangevend bedrijf in de verlichtingssector, en samen te werken met architecten en ontwerpers (van wereldfaam)

Adolfo Guzzini was zeer actief op het gebied van bedrijfscultuur en richtte in 1995 het iGuzzini Studie- en Onderzoekscentrum op met de bedoeling een echte lichtcultuur te verspreiden. Hij bekleedde talrijke functies en ontving talrijke onderscheidingen: in 2001 was hij Ondernemer van het Jaar, in 2004 werd hij benoemd tot Cavaliere del Lavoro en in 2007 ontving hij een eredoctoraat in Internationale Economie. Naast het voorzitterschap van iGuzzini illuminazione en In/Arch (Nationaal Instituut voor Architectuur) is hij sinds oktober 2011 erevoorzitter van ISTAO (Istituto Adriano Olivetti). Van 2009 tot 2011 was hij voorzitter van de Italiaanse Designraad (benoemd door de minister van Cultureel Erfgoed en Activiteiten).

Sorella   1972

Het idee van de Sorella tafellamp kwam van Adolfo Guzzini, die gefascineerd werd door de vorm van de luchtkokers op de boot waar hij tijdens een vakantie met zijn gezin op vertoefde. Bij zijn terugkeer met een paar schetsen werkte hij samen met het technisch bureau om zijn idee om te zetten in een intussen iconische lamp.

Carlo Urbinati   1949
Carlo Urbinati, geboren in 1949 te Sacrofano (regio Rome). Tijdens zijn studies architectuur was hij al actief in de binnenhuisarchitectuur, nadien  breidde hij zijn kennis uit door een cursus interieur- en decorontwerp te volgen. Hij begon zijn professionele carrière in 1972 als productontwerper voor verschillende Italiaanse fabrikanten van meubels, designlampen, badkamers en keukens. Hij verdiepte zich in het gebruik van kunststof materialen en werkte voor verschillende bedrijven in landen zoals Oostenrijk, Japan, Australië en Spanje. Zijn ideeën en creaties zijn typerend voor de inrichting van huizen, hotels, restaurants, winkels en talloze beurspresentaties. Hij is vooral bekend om zijn badkamermeubels en jacuzzi's. Hij treedt ook op als art director en corporate image coördinator voor enkele bedrijven. In 1995 ontving hij de "Grand Design" voor het "Maurea" bad van Jacuzzi Europa en hij was lange tijd voorzitter van de ontwerpvereniging "In Forma Azione".
Carlo urbinati heeft zijn eigen design studio 'Urbinati Design' en is gevestigd in Sacrofano.

Galdino   1972

Melbo fabriek   1965

Nova Gorica Slovenië

Melbo & Harvey Guzzini 

Afbeelding
Harvey Guzzini lampen werden ook verkocht onder de merknaam MEBLO. Meblo was een Sloveens (ex-Joegoslavisch) meubelbedrijf.

De fabriek werd opgericht in 1948 in Nova Gorica (vlak over de grens met italië) Het waren vakmannen voornamelijk houtbewerkers uit het Italiaanse grensstadje Gorizia die hun krachten bundelden en de meubelfabriek oprichtten, die later Edvard Kardelj (genoemd naar de communistische leider en nationale held van de Tweede Wereldoorlog) In 1950 veranderde de naam in MEBLO.

In het begin maakten ze exclusieve meubels, die later werden aangevuld met matrassen, gestoffeerde meubels, verlichting en waren in de jaren 1960's gekend als pionier in het maken van meubels in kunststof.

Zo produceerde Meblo plastic stoelen en tafels, geplastificeerde metalen tuintafels en stoelen, plastic stoelen voor sporthallen, spiegels en plastic sanitair (ontwerpen van Luigi Massoni), houten sets clubtafels, planken, buffetkarren en spiegels (ontwerpen van Gianfranco Frattini).

De laatste lampen werden geproduceerd rond 1990, 1991 tot het uiteenvallen van Joegoslavië.
Vandaag heet het bedrijf MebloJOGI. Het produceert alleen nog maar matrassen.