Mid 20th Century Modern Architecture & Design
Le Corbusier
Geboren als Charles-Édouard Jeanneret-Gris (La Chaux-de-Fonds, 6
oktober 1887- Roquebrune-Cap-Martin, 27 augustus 1965) was een Zwitsers-Frans architect en stedenbouwkundige (hij nam de Franse nationaliteit aan in 1930). Zijn betekenis en invloed zijn zo groot geweest, dat hij de 'architect van de 20e eeuw' wordt genoemd. Zijn werk oogstte veel lof, maar ook veel kritiek. Velen beschuldigen hem van de dood van de architectuur, en concreet, van de stad in moderne tijden. Toch zien architecten en kenners van de kunsten hem vaak als een genie vergelijkbaar met Michelangelo of Picasso. |
|
Robert Mallet Stevens
|
Was een Frans architect. Hij was naast Le Corbusier, die eigenlijk een Zwitser was, een van de belangrijkste Franse vertegenwoordigers van het Nieuwe Bouwen tijdens het interbellum.
Mallet-Stevens' eerste grote opdracht en een van zijn beroemdste gebouwen was de Villa Noailles in het Zuid-Franse Hyéres (1923-1928), die hij bouwde voor de invloedrijke kunstverzamelaar Charles Noailles. Met deze villa vestigde hij zijn naam als architect. Tussen 1929 en 1932 ontwierp hij zijn modernistisch meesterwerk: de Villa Cavrois voor de textielbaron Cavrois, in het Franse Croix gelegen in het Departement du Nord. In 2001 kocht de Franse staat het gebouw aan en startte met een 23 miljoen euro kostende restauratie, die in 2015 werd voltooid. |
|
Frank Lloyd Wright
(Richland Center (Wisconsin), 8 juni 1867 – Phoenix (Arizona), 9 april 1959) was een invloedrijk Amerikaans architect en schrijver over architectuur.
|
|
Walter Gropius
Walter Gropius begon zijn architectuuropleiding in 1903 in München en zette
deze voort in Berlijn. In 1907 trad hij in dienst bij het architectuurbureau van Peter Behrens. Drie jaar later vestigde hij zich als zelfstandig architect en industrieel ontwerper. Zijn eerste grote opdracht was de Fagusfabriek in Alfeld (1911), een zeer vooruitstrevend bouwwerk en de eerste fabriek waarvan de wanden vrijwel geheel van glas waren. Begin maart 1919 volgde hij architect Bruno Taut op als voorzitter van de in Berlijn gevestigde Arbeitsrat für Kunst, een breed-georiënteerde vereniging ter bevordering van de (internationale) samenwerking tussen kunstenaars en met als doel kunstenaars bewust maken van hun maatschappelijke rol in de wederopbouw van het Europa van na de Eerste Wereldoorlog door middel van publicaties, congressen en tentoonstellingen. In 1919 richtte Gropius het Bauhaus op. Deze toonaangevende academie voor architectuur en toegepaste kunst kwam voort uit de Großherzoglich-Sächsiche Hochschule für Bildende Kunst en de Grossherzoglich-Sächsische Kunstgewerbeschule, beide in Weimar. Vanaf 1925 was het Bauhaus gevestigd in Dessau. Tot 1928 bleef het Bauhaus onder zijn leiding staan. Rond deze tijd werd Gropius samen met Le Corbusier, Ludwig Mies van der Rohe en J.J.P. Oud gerekend tot de Grote Vier van de bouwkunst. De machtsovername van de nazi's leidde in 1934 tot het vertrek van Gropius naar het Verenigd Koninkrijk. Vervolgens trok hij in 1937 naar de Verenigde Staten, waar hij hoogleraar werd aan de Harvard-universiteit. Hij werkte nauw samen met de van oorsprong Hongaarse architect Marcel Breuer die hij nog kende uit de Bauhaus-periode en die eveneens was gevlucht voor de nazi's. Met een aantal jongere architecten vormde Gropius in 1945 TAC (The Architect Collaborative). |
|
