Italië

Renzo Pighi
1934 - 2017
Valenti is in 1929 ontstaan in Milaan als familiebedrijf in de metaalverwerking. Men bewerkte en assembleerde er metalen plaatwerk. Het waren toen zeer moeilijke tijden voor Italië. Rond diezelfde periode stortte de New Yorkse effectenbeurs in elkaar met ernstige gevolgen voor de wereldeconomie. Het was in dit klimaat van crisis dat Valenti met moed en volharding investeerde in de toekomst op basis van een industrieel ontwikkelingsmodel.

In 1945 kwam er eindelijk een einde aan de fascistische regering in Italië. Milaan was echter zwaar verwoest tijdens de bombardementen aan het eind van WOII. De bevolking verlangde sterk naar betere tijden en een wedergeboorte van hun stad.

In 1946 werd het AR-plan (Albini en Rogers) voor de wederopbouw en de ontwikkeling van Milaan gepubliceerd in het gekende tijdschrift 'Casabella'.

Op 18 maart 1948 publiceerden Lucio Fontana en anderen 'Het eerste manifest van het Spatialisme' waarbij Gianni Dova Roberto Crippa en Cesare Peverelli tot de belangrijkste Milanese exponenten behoorden.

Op 28 februari 1949 werd het wederopbouwplan voor Milaan goedgekeurd.

In 1956 werd de ADI (Vereniging voor Italiaans Industrieel Ontwerp) opgericht.
Het was in deze tijdgeest dat de familie Valenti besloot de activiteiten van het familiebedrijf te wijzigen naar de productie van designverlichting onder leiding van Renzo Pighi samen met zijn broer Diego Pighi.
Afbeelding


Valenti tijdens de jaren 1960's


Door samen te werken met belangrijke ontwerpers uit die tijd en met het toepassen van experimentele processen groeide Valenti uit tot een leidende ster aan het Italiaanse verlichtingsfirmament.

In 1967 ontwierp architect Luciano Patetta de 'Diatomea' lamp. Een tafellamp bestaande uit een bovenlichaam en een interne diffuser uit Perspex kunststof. In hetzelfde jaar '67 werd de 'Tenebra' lamp ontworpen door Emira en Guido Fochi. Een taartvormige hang- / plafondlamp in gelakt metaal waarvan het licht op de bovenste constructie geprojecteerd word.
Afbeelding
In 1968 besloot men het submerk 'Ecolight' onder het bestaande merk Valenti op te richten.
Ecolight werd geleid door Carla en Laura, de dochters van Renzo. Ook het merk Metal Frames zou hieronder vallen.

Het bedrijf vestigde zich op de Italiaanse en internationale markt.
De dochters, Carla en Laura, werkten met met veel passie om de groei en het
succes van het bedrijf te garanderen.

Veel lampen werden zowel verkocht onder de naam Valenti als onder de naam Ecolight, en soms ook onder Metal Frames

Medusa   1968

In 1968 startte Valenti de samenwerking met Oostenrijkse meubelontwerper Olaf Von Bohr. Hij ontwierp dat jaar de iconische 'Medusa' lamp. De lamp is gemaakt van een serie gewrongen, gebogen en gelakte metalen lamellen die elkaar gedeeltelijk overlappen en samen een sierlijk lichaam vormen rond de lichtpunten. De lamellen vormen een unieke diffuser die een sensueel zacht lichteffect creëren. Slingerend en knipogend, combineert het de principes van een gepolijst en minimaal ontwerp met een lading van tijdloze dromen en poëzie. 

Olaf Von Bohr 
1927
Olaf werd geboren in Salzburg, Oostenrijk.
In 1949 startte hij zijn carrière in houdbewerking en leerde de stiel aan de Blocherer Meubelbewerkingsschool te Munchen. 

In 1954 verhuisde Olaf naar Milaan en werkte voor de Ponti Fornaroli Rosselli studio in de 'La Rinascente Development Office' en sloot zich zo aan bij het ontwerpteam van Kartell.

In 1960 richtte hij zijn eigen studio op en ontwierp hij op eigen houtje onafhankelijke producties. Verder ontwierp hij in samenwerking met merknamen als; Kartell, Bilumen, Ecolight en Metal Frames (Valenti group), Gedy, Lucitalia,...

In 1967 startte hij de samenwerking met Ecolight en ontwierp er verschillende lampen voor waaronder de Medusa, Dafne, Lighthouse (Faro), Heron, Shell (Conchiglia).
Meerdere lampen van Olaf Von Bohr voor Valenti / Ecolight

Home   1968

Angelo Gaetano Sciolari
1927 - 1994
Architect / designer afgestudeerd aan de faculteit architectuur te Rome.
Meerdere lampen van Gaetano Sciolari voor Valenti / Ecolight

Hebi   1969

In 1969 ontwierp de technische ontwerpstudio van Valenti de revolutionaire Hebi lamp gebaseerd op een ontwerp van de jonge ontwerper Isao Hosoe.

Isao Hosoe
1942 - 2015
De toekomstige ontwerper Isao Hosoe werd in 1942 in Tokio geboren. In 1965 ontwierp hij zijn eerste trapvliegtuigje als project voor zijn studie Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek aan de Nihon Universiteit van Tokio, die werd gevolgd door zijn Master. In 1967 kwam hij naar Italië en begon zijn ontwerpervaring met de architect Alberto Rosselli van de Studio Ponti-Fornaroli-Rosselli.

Na een aantal professionele ervaringen richtte hij in 1985 Isao Hosoe Design op.
Tot op heden heeft hij een aantal internationale prijzen gewonnen met zijn ontwerpen op het gebied van transport, kantoormeubilair, productontwerp, telecommunicatie, elektronica en huishoudelijke inrichting.

Hij heeft verschillende persoonlijke en collectieve tentoonstellingen gehad in Italië en daarbuiten. Hij was docent Design aan de Polytech van Milaan, aan de Domus Academy, aan Isia in Florence, aan de Universiteit van Siena, aan het Design Institute in Cagliari (Sardinië) en gasthoogleraar in het buitenland.

Pistillo   1969

In 1969 ontwierp het designbureau 'Studio Tetrarch' samengesteld uit vier architecten / designers; Adelaide Bonati, Silvio Bonatti, Enrico De Munari en Carla Federspiel de 'Pistillo' lamp voor Valenti.
Een absoluut unieke en indrukwekkende lamp waarvan het ontwerp duidelijk geïnspireerd is door de natuur.
'Pistil' betekend stuifmeeldraad, het vrouwelijke voortplantingsorgaan bij bloemen. Het geheel van vele Pistillo's vormen de overkapping van één lichtpunt. De lamp creëert een uniek en indrukwekkend schouwspel van schaduw en licht en omringende muren en plafonds. De Pistillo is wellicht de meest iconische lamp van Valenti.

Giotto Stoppino voor Valenti  

1970's

Giotto Stoppino  
1926 - 2011
Drievoudig winnaar van de Compasso d'Oro, was architect, stedenbouwkundige en ontwerper en pionier op het gebied van plastic meubilair. Hij studeerde eerst aan de IUAV in Venetië en daarna aan de Milan Polytechnic, waar hij de kans kreeg Ernesto Nathan Rogers te ontmoeten, die hem inhuurde om projecten te ontwerpen voor de BBPR studio en artikelen te schrijven voor “Casabella”, waarvan Rogers hoofdredacteur was van 1953 tot 1955. Dankzij deze ontmoeting werkte hij in 1951 samen met Rogers en zijn collega Vittorio Gregotti, die toen nog student was, aan de inrichting van de zaal “Architettura misura dell'uomo” (Architectuur op menselijke schaal) op de IX Triennale in Milaan.
In 1953 richtte hij samen met Lodovico Meneghetti en Vittorio Gregotti het bureau Architetti Associati op in Novara. Het bureau was 15 jaar actief en zeer productief, zoals blijkt uit het archief dat aan de stad Milaan is geschonken met meer dan 250 projecten op het gebied van planning, architectuur en industrieel ontwerp en een totaal van bijna 4000 tekeningen.
In deze periode werkten Stoppini, Meneghetti en Gregotti aan architectuur, design, stadsplanning en tentoonstellingsontwerp. Enkele van hun projecten waren arbeiderswoningen in Cameri (Novara); de Cavour armstoel voor S.I.M. (nu in de Frau catalogus), gekenmerkt door een gebogen houten structuur; de 537 tafellamp voor Arteluce (nu deel van de permanente collectie in het MoMA, New York).
Vaak vergeten, maar fundamenteel voor het begrijpen van de aanpak van de studio op het gebied van binnenhuisarchitectuur is de installatie voor de “Ruimtelijke transformatie van dienstruimten” op de tentoonstelling “La casa abitata” (1965), waarin ze innovatieve oplossingen voorstelden die ze vervolgens zouden gebruiken in hun projecten in opdracht. In 1968 opende Stoppini zijn eigen architectenbureau en werkte hij samen met internationale merken als Acerbis, ArteLuce, Bernini, Calligaris en Driade. Zijn samenwerking met Kartell is van groot belang. Daar kreeg hij de kans om te experimenteren met plastic materialen en creëerde hij enkele echte designiconen, zoals de Tavolo Impilabile (1968) en het tijdschriftenrek (4676 /1972).

Hij nam meerdere malen deel aan de Triënnale van Milaan en behoorde tot de Italiaanse architecten die werden opgenomen in de grote internationale tentoonstelling “New Domestic Landscape” in het MoMA in New York in 1972.
Hij was ook docent. Zijn lezingen aan de Universiteit van Palermo zijn verzameld in het volume “From the Nature of Materials to Design”, gepubliceerd in 1994, geïllustreerd met zijn tekeningen. Tijdens zijn carrière werd hij drie keer onderscheiden met de Compasso d'Oro: in 1979 voor het Sheraton dressoir (Acerbis International), in 1991 voor het Alessia handvat (Olivari) en in 2011 voor zijn levenswerk. Hij stierf in Milaan op 23 augustus 2011.

Alina   1972

In 1972 ontwierp de ontwerpstudio van Valenti de elegante Alina bureaulamp.

Tama   1975

In 1975 ontwierp Isao Hosoe voor Valenti de 'Tama' lamp.

Hetzelfde jaar ging het merk Valenti een restyling door.

Vaga   1978

Franco Mirenzi
1942
In 1964 begon hij zijn professionele carrière. In Milaan werkte hij op het hoofdkantoor van Unimark International. Tot zijn klanten in Italië behoorden Agip, Boston, Brionvega, Cedit, Citterio, Dreher, Fabbri, General Electric, Honeywell, Molteni, Norex, Sirrah en Unifor. Hij ontwierp meubels, accessoires, verlichting, keramiek, hifi-apparatuur, elektrische huishoudapparaten en tentoonstellingen. Valenti produceerde zijn geborstelde Vaga lamp, die veel publiciteit kreeg en populair is op de antiekmarkt. Hij was lid van de ADI (Associazione per il Disegno Industriale).

Valentina   1985

In 1985 ontwierpen de drie architecten, De Pas, D'Urbino, Lomazzi de Iconische 'Valentina' bureaulamp voor Valenti.

Studio De Pas, D'Urbino & Lomazzi

Gionathan De Pas 1932–- 1991 (onderaan)

Was een architect en ontwerper uit Milaan die werkte voor een aantal vooraanstaande Italiaanse bedrijven, waaronder Olivetti en Cassina en vormde een architectentrio samen met Donato D'Urbino en Paolu Lomazzi.

Donato D'Urbino 1935 Milaan (links)

Was een Architect en ontwerper uit Milaan.
D'Urbino begon zijn activiteiten op het gebied van openbare en particuliere architectuur in 1961 in samenwerking met Gionatan De Pas en Vittorio Bozzoli en zette deze vanaf 1968 voort met Gionatan De Pas en Paolo Lomazzi Vanaf 2017 had hij zijn eigen ontwerpstudio.

Paolo Lomazzi 1936 Milaan (rechts)

Was een architect en ontwerper uit Milaan vormde een architectentrio samen met Donato D'Urbino en Gionathan De Pas
In 2013 werd SP light and Design geboren uit de wens van Carla en haar man Luciano Lecina om het familiebedrijf voort te zetten. Hun oudste dochter, Eleonora, voegt zich ook bij het bedrijf, en brengt nieuwe ideeën en inspiraties.

In 2018, na jaren van toewijding, werd de eerste originele collectie, genaamd Diva, op de de markt. Net als toen, dankzij de inzet, enthousiasme en passie, SP light and Design blijft bloeien. Voortdurend op zoek naar schoonheid en kwaliteit.